Początki klubu datowane są na lata dwudzieste, kiedy trzej zapaleńcy: Karol Ficek, Wilhelm Hachuła i Alojzy Jarosz założyli drużynę piłki nożnej.W 1932 roku miejscowi bezrobotni wybudowali boisko sportowe wraz ze strzelnicą na tzw. Saharze w pobliżu szkoły podstawowej i w tymże roku – dokładnie zaś 26 lutego, klub zyskał osobowość prawną. W rok później powstał Piłkarski Klub Sportowy Piast Lędziny, którego pierwszym prezesem został Karol Ficek. Klub ten przez kilka pierwszych lat istnienia borykał się z trudnościami finansowymi i dlatego nie uczestniczył w oficjalnych rozgrywkach, organizowanych przez Okręgowy Związek Piłki Nożnej w Katowicach. Dopiero w 1937 roku Lędziński Piast został zgłoszony do rozgrywek w śląskiej klasie C. W lipcu 1945 roku została zmieniona nazwa klubu, zgodnie z duchem ówczesnych czasów, na Robotniczy Klub Sportowy Piast Lędziny, którego prezesem został Jan Więcek. Rok 1948 przyniósł kolejną zmianę nazwy Klubu na Górniczy Związkowy Klub Sportowy Piast Lędziny z prezesem Pawłem Sekułą. W 1953 roku mecenat nad klubem objęła kopalnia Ziemowit, ponownie zmieniając jego nazwę na Górnik Lędziny. W tym czasie klub odnosił bardzo wiele cennych zwycięstw, z których największe to awans do III ligi, pod wodzą trenera Maksymiliana Barańskiego. Po dziewięciu latach gry w III lidze ze zmiennym szczęściem, w 1972 roku drużyna Górnika spadła do klasy międzywojewódzkiej.

Grając w sezonie 1962/63 w klasie „A” piłkarze z Lędzin wyprzedzili w tabeli drużynę Górnika Kochłowice o jeden punkt. Ten punkt zadecydował o awansie piłkarzy z Lędzin po raz pierwszy w historii klubu do III ligi. O awansie zadecydował ostatni mecz z Górnikiem 09 Mysłowice, który zakończył się rezultatem 1:1 dzięki bramce Stefana Czarnynogi w 30 minucie spotkania. Po meczu były łzy , kwiaty, orkiestra górnicza. Klubem w tym okresie sterował inż. Włodzimierz Burkowski, kierownikiem druzyny był inż. Henryk Loska, trenerem Maksymilian Barański . Awans do III ligi wywalczyli następujący piłkarze: Alfred Ferdus (8 bramek), Władysław Kluska, Władysław Szwed, Paweł Chrostek (8), Edward Stawarz (2), Zygfryd Świergolik (10), Stefan Czarnynoga (11), Józef Jamróz (6), Roch Piegrzyk (1), Henryk Spiołek, Ryszard Siwek, Tadeusz Ochman, Henryk Jagoda, Zygmunt Kubica, Teodor Szklorz, Aleksander Janota (9), Henryk Korzyniec (2), Zygmunt Soblik (4).

A co aktualnie dzieje się z zawodnikami tamtej mistrzowskiej drużyny. Ryszard Siwek , Roch Piegrzyk – obecnie emeryt, mieszka w Lędzinach, natomiast Emerytami są także mieszkający w Bieruniu Stefan Czarnynoga, w Tychach – Alfred Ferdus, Józef Jamróź. W Chorzowie mieszka kolejny emeryt Henryk Spiołek. Władysław Kluska wyjechał do województwa opolskiego. Dalej, bo do Niemiec wyjechali trener Maksymilian Barański, Zygfryd Świergolik, Tadeusz Ochman, Edward Stawak. Kierownik drużyny inż. Henryk Loska działał w Polskim Związku Piłki Nożnej w Warszawie. Niestety, odeszli od nas na zawsze Władysław Szwed, Paweł Chrostek, Aleksander Janota, Henryk Jagoda i Zygmunt Kubica. Pozostaną na zawsze w naszej pamięci.

Zamykając pewien okres przedstawiamy zawodników, którzy w latach 1955-176 – czyli do momentu połączenia klubu z GKS Tychy rozegrali najwięcej meczy mistrzowskich:


Zawodnik

Mecze

Bramki


Lata


Zygfryd Świergolik


362


88


1958-71


Henryk Śpiołek


260


10


1961-73


Paweł Chrostek


259


78


1956-67


Alfred Ferdus


220


85


1958-66


Stefan Czarnynoga


220


64


1962-71


Tadeusz Ochman


200


3


1968-71


Aleksander Janota


196


19


1959-65


Roch Piegrzyk


193


25


1956-64


Henryk Jagoda


163


2


1957-63


Ryszard Siwek


155



1959-66


Henryk Kula


124



1966-73


Władysław Kluska


119



1957-63


Henryk Korzyniec


110


52


1956-63


Jerzy Sekuła


95


39


1970-74


Roman Piekorz


59



1964-67


Zygmunt Soblik


54


9


1955-60


Bernard Czarnecki


51



1955-60

Powrót po latach

Awans w 1963 roku do III ligi rozpoczął okres dobrej prosperity „GÓRNIKA” Lędziny. Klub osiągał dobre wyniki, powstał nowy stadion przy szybie „Piast”. Kopalnia „Ziemowit” w pełni łożyła na utrzymanie przyzakładowego klubu. Okres ten zakończył się niespodziewanie w 1976 roku, kiedy to decyzją władz politycznych i gospodarczych regionu GKS Tychy wchłonął kluby z sąsiednich miejscowości, w tym także „GÓRNIKA” Lędziny. Na boisku w Lędzinach grała rezerwa GKS Tychy, z którą lędzińscy kibice nie chcieli się utożsamiać. Ginął sport, niszczał obiekt sportowy. W 1984 roku przy aprobacie dyrektora kopalni „Ziemowit” Henryka Smyczka, Augustyn Uszok jako prezes odrodzonego klubu wraz z Józefem Jonderko, Romanem Piekorzem, Feliksem Koniecznym rozpoczęli odbudowę klubu, zgłaszając drużynę do klasy „C”, i budując drużyny młodzieżowe.

Klub Sportowy „GÓRNIK” został reaktywowany 17 sierpnia 1984 roku i od razu pod okiem dwóch trenerów rozpoczęło się szkolenie trzech grup piłkarzy: seniorów, juniorów i trampkarzy. Objęto nim ponad pół setki zawodników. Większość z nich stanowili utalentowani piłkarsko uczniowie okolicznych szkół podstawowych i ponadpodstawowych, rokujący nadzieję na przyszłość. W sezonie 1984/85 drużyna seniorów uzyskała awans do klasy „B”.

W dniu 18 lutego 1988 roku na walnym zgromadzeniu członków podsumowano dotychczasową działalność reaktywowanego klubu i wytyczono ambitne zamierzenia na najbliższe lata. W przyjętym programie wszystko podporządkowano jednemu celowi: awansowi drużyny do klasy „A”. Zawodnicy i działacze wyrazili przekonanie, że dzięki solidnej pracy treningowej i pomocy ze strony kierownictwa i załogi kopalni uda się wreszcie przywrócić piłkarstwu w Lędzinach należną mu pozycję. Podczas obrad wybrano również nowy zarząd klubu. Prezesem został ponownie Augustyn Uszok, wiceprezesem – mgr Józef Jonderko, sekretarzem – mgr Roman Piekorz, a skarbnikiem – Józef Miśka. Opiekę nad drużyną seniorów powierzono Feliksowi Koniecznemu, nad juniorami – Ryszardowi Siwkowi. W skład zarządu weszli ponadto członkowie: Antoni Szczygieł, Hubert Stużyna i Edward Zagrodnik. Do komisji rewizyjnej wybrano wybrano : mgr inż. Piotra Hachułę, Jerzego Hermana i Jana Szoena.

Od 1989 roku prezesem klubu zostaje mgr inż. Jerzy Sekuła, ówczesny kierownik robót górniczych w kopalni „Ziemowit”. Udaje się zdobyć dla klubu wielu sympatyków, remontuje się stadion i zaplecza. Drużyna co roku awansuje do wyższej klasy, by wreszcie w sezonie 1993/1994 zdobyć po 31 latach ponownie awans do III ligi, co było nie tylko sukcesem klubu a też i Lędzin, które odzyskały swoje prawa miejskie. Należy w tym miejscu podkreślić ogromną pomoc kopalni „Ziemowit”.

Awans do III Ligi wywalczyli: Ryszard Wowro, Mirosław Wowro, Bogdan Harupa, Adam Olczak, Aleksander Grzesik, Kazimierz Rozmyłowski, Krystian Szuster, Zbigniew Szulc, Marek Papacz, Dariusz Szabrański, Stanisław Figiel, Grzegorz Wilk, Krzysztof Śmigowski, Arkadiusz Czmok, Andrzej Staniucha, Adam Kapica, Krzysztof Sitko, Trenerem drużyny był Ryszard Miernik, który zmienił na tym stanowisku Krzysztofa Raska. Masażystą zespołu był Andrzej Furczyk a kierownikiem drużyny Feliks Konieczny. Sukces ten ma też wielu innych bezimiennych współtwórców, sympatyków klubu, kibiców. Wspólnie potrafiono stworzyć warunki i atmosferę, która pozwoliła osiągnąć sukces.

W 1996 roku Górnik Lędziny otarł się o drugą ligę, remisując ostatnie spotkanie ówczesnego sezonu z Rakowem II Częstochowa, 2:2, co przy wygranej Ruchu Radzionków z MK Katowice, dało awans do drugiej ligi zespołowi z ówczesnej dzielnicy Bytomia. W latach późniejszych, już jako MKS-owi Lędziny (od października 97r.), zespołowi nie udało się powtórzyć podobnych sukcesów. W 1998 r. – w wyniku reformy rozgrywek – MKS spadł do IV ligi, w której występował do 2005 roku. Wtedy to lędzinianie spadli do klasy okręgowej, w której to występują do dziś, a która to w efekcie kolejnej reorganizacji z 2008 roku, jest obecnie szóstym szczeblem rozgrywek. Obecnie MKS jest klubem jednosekcyjnym, o specjalności piłka nożna, zarejestrowanym w Śląskim Okręgu Piłki Nożnej. Prowadzi szkolenie zawodników w następujących kategoriach wiekowych: seniorów, juniorów i trampkarzy starszych oraz młodszych, żaków, a także prowadzony jest nabór dzieci w wieku od 8 lat.